Donderdag 21 November
12:21u
Ik heb vanmorgen nog in het hotel ontbeten alvorens ik mijn spullen bij elkaar geraapt heb om te vertrekken richting het vliegveld. Ik heb tot nu toe geen enkele nacht last ondervonden van insecten of muggen, heb me zorgvuldig ingesprayd met muggenspray en onder een klamboe geslapen. Tot vannacht dan... Ik ben helemaal lek geprikt. Geen malaria gelukkig, want dan was ik wel al ernstig ziek geworden, maar ik sta echt helemaal onder de muggenbulten en heb mezelf continu gekrabd vannacht. Mijn enkels staan helemaal onder, op mijn onderarmen zit een rij bulten, de achterkant van mijn bovenbenen tellen een paar flinke plekken en zelfs op mijn wang en voorhoofd ben ik gestoken. Die jeuk. Echt, ik heb nog liever pijn dan dat ik zo'n ondraaglijke jeuk heb.
Het heeft mijn plezier verder niet mogen onderdrukken, want ik zit nu op het vliegveld te wachten op de vlucht naar Panama en denk :'Tjee, ik heb het maar wel weer gedaan!' De mensen die een gesprek met me wilden aanknopen hier zijn altijd ontzettend vriendelijk geweest, benieuwd naar mijn afkomst en wat maakt dat ik naar Nicaragua gekomen ben. Mijn Spaans is helemaal zo goed nog niet, ik verstond niet elk woord dat er gezegd werd, maar kon de context van het verhaal dat iemand me vertelde vaak wel volgen. Hoe meer ik met de lokale bevolking in gesprek kwam, hoe beter ik ze begreep. Het antwoorden ging nog niet zo vlot, maar ik kreeg van iedereen de tijd om mijn woorden zo zorgvuldig mogelijk te kiezen. Het was een hele ervaring, een bijzondere reis, een heuse overwinning op mezelf en alles meer dan waard. Als ik in de gelegenheid ben, wil ik volgend jaar zeker weer zoiets indrukwekkends op de planning zetten.
Nu is mijn koffer al in het laadruim gegaan, maar ik heb er toch maar wat kleding uit gehaald om bij me te houden in het vliegtuig. Een jas, blouse, vest en extra paar sokken heb ik bij me, want alhoewel het hier nu nog achtentwintig graden is, is het er in Nederland maar zes. Het zal denk ik wel even een klap in mijn gezicht zijn als het ineens zo koud is als ik aankom.
18:21u
Ik ben net een paar minuten geleden ingestapt in het KLM-vliegtuig dat mij van Panama naar Schiphol brengt. Sodeknetter, wat een immens vliegveld is me dat. Het is nog groter dan Schiphol. Ik kwam aan vanuit Nicaragua en moest naar Terminal 2 toe lopen. Ik dacht dat het iedere keer om de hoek al te vinden was, maar de gangen bleven zich maar uitstrekken, de winkels bleven maar duren en de koffietentjes gingen met tientallen aan me voorbij. Nog geen Terminal 2... Uiteindelijk heb ik er denk ik wel twintig minuten over gedaan om naar de gate te lopen en dat alles zonder buiten ergens over te moeten steken of naar een ander gebouw te hoeven lopen. Ik had nog een half uur over voordat ik kon gaan boarden en heb nog even een koffie gehaald en mezelf bij een parfumzaakje ondergespoten met een geur van Marc Jacobs. Dit is mijn all-time favoriete parfummerk, maar het is zo ontzettend duur dat ik altijd stiekem de tester pak en mezelf helemaal bedwelm onder een van de geuren, voordat ik verder ga. Dan kan er in het vliegtuig in ieder geval niemand klagen dat ik stink.
Ja, lach maar. Ik weet dat er heel veel mensen zijn die het grappig vinden dat ik dit doe, maar... ik weet ook dat er een heleboel mensen zijn die dit óók doen! Ik ben zeker niet alleen.
Ik denk dat ik alles bij elkaar nog wel meer geld heb uitgegeven dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik schat ongeveer nog zo'n zevenhonderd of achthonderd euro met die extra activiteiten en het uit eten gaan erbij. Of ben ik dan te ruim met de valuta die in Nicaragua vele malen minder waard is dan de euro? Ik zal het thuis allemaal wel zien, maar ik ga me er niet negatief over uitlaten. Ik kan het me veroorloven en ik doe deze reis waarschijnlijk maar één keer in mijn hele leven. (Nu ik dit aan het uitschrijven ben, heb ik het bankafschrift van mijn creditcard ontvangen en ben ik veel te ruim geweest -en te bang denk ik- dat ik heel veel geld over de plank heb gegooid. Ik was in totaal nog geen tweehonderd euro extra kwijt bovenop de reiskosten die ik van tevoren al betaald had. Ik herken het heel erg van mezelf dat ik al snel denk dat ik te veel ben, te veel doe of een gat in mijn hand heb, terwijl het eigenlijk wel mee valt. Weer een punt van besef dat ik me daar best wel eens wat minder druk om mag maken...)
Maar, nu gaan we terug naar Nederland, terug naar huis, mijn eigen thuis en de kou in. Ik hoop dat ik wat kan slapen, maar mijn plek is nu niet zo ideaal als op de heenweg. Ik zit precies in het midden en als er iets is dat ik slecht kan, is het zittend slapen.
Alles bij elkaar genomen van deze vakantie :
Wauw
Geen woorden voor
Dit avontuur
Alles wat ik heb meegemaakt
De levenslessen die ik heb geleerd
De angsten die ik heb overwonnen
Al het moois
De bijzondere momenten
Dat ik hier stond
Dat ik hier sta
En dat de wereld nu voor me open gaat
Het was absoluut de moeite waard
Of, zoals mijn gids zei :
'Que Deacachimba!'
Reactie plaatsen
Reacties