Woensdag 20 November
11:37u
Vandaag is alweer de laatste dag in Nicaragua. Soms leek de tijd niet voorbij te gaan, maar uiteindelijk is mijn verblijf omgevlogen. Om acht uur was er een gids die me op kwam halen voor een hike in de jungle. Als je het over 'hiken' hebt, deed deze wandeling zijn naam wel eer aan. Het was een steile klim door de jungle omhoog van ongeveer anderhalf uur. We liepen langs giftige planten, over natte keien, ploegden door de modder, zagen verschillende dieren, doken onder omgevallen bomen en stopten af en toe om van het uitzicht te genieten. Apen, vlinders, vogels, salamanders; ik heb ze allemaal gezien. De gids deed op een gegeven moment heel nonchalant en stap van het pad af om een steen op te tillen. 'Even kijken of er een schorpioen onder zit', zei hij. 'Zijn die niet giftig dan?', vroeg ik. 'Jawel, maar dan kan ik hem aan je laten zien', reageerde hij.
Heel bijzonder om te zien, zo'n inheems beest, maar nu ik het besef, maakt het me aan het lachen dat hij er zo makkelijk over deed. En dat, terwijl hij wel zijn leven op het spel zette. Aan de top gekomen, waar ook het dorpje Massaya begint, was de beleving het meer dan waard geweest. Ik zweette me een ongeluk en ben bij terugkomst eerst maar onder de douche gestapt.
Ik had mijn fles water meegenomen, maar stond beneden aan de berg toch op mijn benen te trillen. Heb ik wel genoeg gedronken? Volgens mij toch wel. Wat het eten betreft, laat ik het een beetje los en eet meer op intuïtie. Thuis houd ik het allemaal wat nauwkeuriger bij en merk ik dat ik soms té vol zit. Misschien is dit een mooi moment om weer eens even kritisch te kijken naar wat en hoe ik eet en daarin een middenweg te zoeken. Nu ga ik, voordat ik op de taxi stap richting de witte dorpjes, wel eerst even wat eten en plannen wat ik allemaal wil zien nu ik hier nog ben.
21:21u
Het is voor het eerst deze vakantie dat ik (eindelijk) Pitaya gegeten heb. In het restaurant aan de lagune had ik een fruitsalade besteld met koffie. Wat ik heel leuk vind, is dat ze thee, koffie en andere warme dranken hier schenken in typische Nicaraguaanse kopjes. De uitstraling heeft een beetje weg van hout, maar het is keramisch en allemaal gemaakt van een bepaalde soort klei. Van dit soort potjes heb ik in Granada ook gekocht om mee naar huis te nemen voor mijn ouders en broer. Geen enkele is hetzelfde, elk patroon is weer anders en door de verschillende kleurenpaletten heeft elk potje of kommetje een unieke uitstraling. Het enige nadeel bij de kopjes is dat de rand best wel dik is. Als je koffie of thee drinkt, moet je goed oppassen dat je je lippen niet brandt.
Net toen ik het vorige stuk schreef (boven de foto), kwam er een man vanaf de lagune het terras op lopen en vroeg me of ik degene was die ging hiken. Ik vertelde dat ik vanmorgen met een gids de jungle in was geweest en vanmiddag een taxi had gevraagd om me naar de witte dorpjes te brengen. Eigenlijk stuurde hij op de laatstgenoemde activiteit en ik kreeg het idee dat hij ook wel zin had om erheen te gaan. Hij vertelde dat zijn vriendin graag de omgeving wat wilde leren kennen (ze net waren aangekomen), maar nog niet echt een idee hadden wat ze precies wilden zien. Dus, ik vroeg of ze zin hadden om met me mee te gaan. Zo geschiedde : we stelden onszelf aan elkaar voor en om half één in de middag gingen we met de chauffeur op pad. Onderweg leerden we elkaar beter kennen, praatten we over reizen, ons leven, de reden dat we naar Nicaragua gekomen zijn en waarom dit onze vakantiebestemming moest wezen.
Charlotte en Martijn zijn een stel uit Zwitserland, maar Charlotte is van oorsprong Frans en Martijn komt uit Italië. Het was een heel gezellige en gemoedelijke middag samen, waarin we eerst naar Catarina zijn gegaan, het adembenemende uitzicht over Laguna Apoyo konden zien dat reikte tot aan de oceaan. We hebben heel veel kraampjes bezocht, lieve mensen begroet en lokale lekkernijen bekeken.
Vervolgens reden we door naar St. Juan, het dorp dat bekend staat om zijn potteria en als laatste stopten we op de grote markt in Massaya. Tussen al dat moois door, merkte ik dat ik me met Charlotte ging vergelijken. Ten nadele van mezelf, wat me onzeker maakte. Dit is zoiets dat ik ken, wat ik al heel lang lastig vind om niet te doen of los te laten en wat maakt dat ik voorheen terug dook in de eetstoornis. Ik probeerde mijn onzekerheid weg te maken door te stoppen met eten. Nu is dat een copingsmechanisme dat ik niet meer gebruik. Ze is een knappe, intelligente, sprankelende, avontuurlijke vrouw. Ik ga aan mezelf twijfelen... Ik heb dat allemaal niet. Is dat de reden dat ik nog alleen ben? Hoe kan ik mezelf veranderen? Komt het toch door mijn eetpatroon of moet ik weer gaan afvallen?
Wanneer ik onzeker ben, weet ik dat er ergens in mij een lade open gaat met oude angsten en gedachtes. Dit is iets wat ik opzij moet leren zetten en er vooral niet in mee moet gaan. Vaak is het verstand tegen gevoel en dat is niet altijd even makkelijk.
Ik hoopte in Massaya ergens nog iets van fruit voor vanavond te kunnen halen waarnaast Martijn en Charlotte vooral uit waren op souvenirs. We liepen niet altijd samen en de markt hier is ontzettend groot. Het overweldigt je als je er loopt. Van alle kanten wordt je aangesproken, de kraampjes hangen tot op het laatste plekje vol met spullen en ze verkopen alles door elkaar; kleding, eten, schoenen, tassen, speelgoed, souvenirs, hangmatten, troep en andere prullaria. Op een gegeven moment liep ik langs een vrouw die beschilderde casedillas ( oftewel : grote houten rammelaars) verkocht. Ik vond ze zo leuk dat ik een setje met de nationale vogel uit de streek erop gekocht heb.
Voor de fruitmarkt moesten we helemaal naar de achterzijde van het terrein lopen. De gehele oppervlakte van de markt was enorm. Toen we er bijna waren, brak de hemel open en kwam de regen met bakken naar beneden. Voor Martijn en Charlotte was het de eerste echte tropische regenbui, maar ik wist natuurlijk vanuit Léon wat me te wachten stond. We baanden ons een weg over de markt door van luifel naar luifel te springen over de plassen die ontstonden en uiteindelijk een soort doolhof moesten doorlopen aan marktkraampjes, terwijl we de waterstromen probeerden te ontwijken. Onze chauffeur wist de weg en nam ons mee de andere kant op, waar we uiteindelijk bij de groente- en fruitstallingen uit kwamen. Daar heb ik wat appels gekocht. In Nederland is het heel typisch dat een appel rond is, maar hier zien ze er heel anders uit. Vanboven begint hij mooi bol, maar loopt naar beneden toe spits uit.
Onze middag was gevuld en bij het hotel heb ik nog een laatste wandeling gemaakt. Nog even voor het avondeten de omgeving in me opnemen en genieten van het feit dat ik hier ben, dat ik toch maar doe wat ik wil, terwijl ik het op het eerste moment van mijn besluit ontzettend spannend vond totdat ik werkelijk het vliegtuig in zou stappen.
Na me omgekleed te hebben, nam ik plek aan de bar van het restaurant en pakte mijn notitieblokje er al bij om mijn dag in uit te schrijven. Charlotte en Martijn zaten toevallig een stukje verder, keken op en Charlotte vroeg me of ik het leuk vond om samen met hen te dineren. Ze vonden het een geslaagde en leuke middag en dat is wederzijds. Een paar jaar geleden zou ik bedankt hebben en de uitnodiging hebben afgewezen. Dan at ik liever alleen en had het sociale contact gemeden. Nu voelde het als een gemiste kans als ik 'nee' zou zeggen en we verplaatsten ons naar een tafeltje vlakbij de open keuken. Als vervolg op vanmiddag hebben we het heel gezellig gehad, getoost op ons verblijf en de ontmoeting. Het is een mooie, waardevolle manier om deze laatste dag mee af te sluiten en daar ben ik heel dankbaar voor.
Dankbaar, dat ik me dit kan veroorloven, dat ik alleen reis, anderen hun oordeel hierover zich niet op me laat inspelen door dan toch maar thuis te blijven, het avontuur aan ga, de wereld zie, een nieuwe cultuur in mag stappen, nieuwe mensen mag leren kennen, zie wat ik eigenlijk al jaren gemist heb in de kliniek en wat ik stiekem allemaal in mijn marge heb. Ik kan toch meer dan dat ik in eerste instantie dacht.
Zucht
Nog één nachtje en dan zit het er al weer op...
#8
Reactie plaatsen
Reacties