Het was al toen ik in groep 5 zat, dat ik wist dat mijn lichaam niet ok was. Een jaar eerder hadden we met de klas tijdens biologieles een test gedaan met de weegschaal. Iedereen (inclusief de juf) moest erop gaan staan en vervolgens werden we ingedeeld in drie categorieën gebaseerd op gewicht. Ik zat in de hoogste categorie, woog dus meer dan de meeste kinderen in de klas en dat was voor mij het moment dat ik me ongemakkelijk begon te voelen. Ik had nooit eerder stilgestaan bij hoe ik eruit zag, hoeveel ik woog en wat ik allemaal in mijn mond stak. Niet dat ik alles at wat los en vast zat, maar mijn moeder zorgde altijd dat ik gevarieerd en gezond at, ik kreeg alles voorgeschoteld en mocht pas weigeren of zeggen dat ik iets niet lustte als ik het geproefd had. Ik leerde alles eten en samen met mijn broertje staken we onze neus niet op voor een schaaltje olijven of een blauwe schimmelkaas in Frankrijk.
Veel ouders vonden het knap dat wij niet moeilijk deden aan tafel, maar het was op een verjaardag dat ik er voor het eerst negatieve opmerkingen over kreeg. Recht in mijn gezicht. Ik zat bij mijn moeder op schoot en haar oma zei tegen haar (waar ik dus bij zat) dat ze het te ver had laten komen. 'Het kind is te dik, ze ziet er niet meer uit.' 'Hier moet je echt wat aan gaan doen.' Pats, boem, daar ga je. Mijn moeder was ook even stil, maar kreeg later meer van dit soort reacties. Het zette haar aan tot denken. Er moest een oplossing komen.
Toen kwam het SonjaBakker-dieet om de hoek kijken, wat een hele hype was op dat moment. Ik heb me hiernaar moeten voegen, een dieet gevolgd op negenjarige leeftijd en toen pas werd ik me echt bewust van hoe de wereld in elkaar zat. Dat mensen brutaal zijn en gewoon recht in je gezicht zeggen wat ze van je vinden. Toen begon het; de angst, zelfhaat, het wantrouwen en de verachting. Is het wel zo verstandig als je kind nog in ontwikkeling is, om het drastisch te laten afvallen? Moet je het lichaam niet gewoon zijn werk laten doen en wachten op de groeispurt? Ik heb deze niet meer gehad en ga die ook nooit meer krijgen.
Ik kijk niet al te rooskleurig terug op deze periode en zal hieronder het gehele SonjaBakker-dieet vanuit mijn oogpunt onder de loep nemen.

Hoe werkt het Sonja Bakker dieet?
Wat de site me vertelt :
Het Sonja Bakker dieet wordt optimaal beschreven in de boeken ‘Bereik je ideale gewicht! Een effectief programma om verantwoord af te vallen’ en ‘Bereik en behoud je ideale gewicht’. Dit zijn boeken die goed aangeven wat je wel en niet kunt eten, om ervoor te zorgen dat je uiteindelijk uit zal komen op je ideale gewicht. Het zijn de strikte menuvoorschriften die er als basis voor zorgen dat je wekenlang anders zal gaan eten. Hiermee zorgt het Sonja Bakker dieet er op een relatief korte termijn voor dat je gewicht kunt gaan verliezen.
Heel eerlijk, ik kan echt urenlang praten over waarom je NIET moet gaan diëten, maar er staat al genoeg in bovenstaande tekst dat me totaal geen goed gevoel geeft. Allereerst het stukje 'wat je wel en niet kunt eten'. Waarom zou je dingen wel en niet kunnen eten? Tijdens het herstellen van mijn eetstoornis heb ik juist geleerd dat het niet werkt om dingen niet te 'mogen' van jezelf. Wat je niet mag, is restrictief en zijn juist de dingen waar je over gaat peinzen. Ik mocht van mezelf niet eten, sloeg maaltijden over en dacht daardoor enkel aan voeding, producten die ik heel lekker vond, maar naar mijn mening 'ongezond', 'te vet', 'te veel calorieën' of 'te weinig eiwit' bevatten. Ik liep graag door de supermarkt, rook van een afstand het brood en banket van de bakkerij, keek met smacht naar de chocoladerepen, zocht naar nieuwe producten, maar de dingen in mijn mandje gooien en meenemen, ho maar. Aan eten denken wordt dan een obsessie en omdat het niet mag, wil je het steeds meer. Hoe meer je jezelf ontzegt, hoe harder je lichaam en je geest erom gaan schreeuwen.
Het gevolg van het volgen van een dieet is dus dat, als je weer gewoon je normale eetpatroon gaat oppakken, je jezelf gaat overeten. Want, je hoeft ineens dat dieet niet meer te volgen, je mag weer alles eten wat eerst door die strikte regels niet kon en dus doe je dat. In de meeste gevallen leidt dit tot het welbekende jojo-effect. De meeste mensen die op dieet gaan en dit na verloop van tijd niet meer doen, komen vaak nog meer aan dan het gewicht waar ze op begonnen.
Dit gebeurde ook bij mij. Ik was nog jong, ik had nog geen groeispurt gehad en de energie voor mijn ontwikkeling had ik nodig uit voeding. Ik was op jonge leeftijd al wat zwaarder, vond dat heel moeilijk, heb daar de nodige pesterijen over gehad en het heeft me enorm geraakt. Het was op dat moment een punt van opluchting, dat er iets aan mijn lichaam kon worden gedaan. Toch wilde mijn lichaam anders, want het wilde groeien. Na verloop van tijd mocht ik stoppen met het dieet en kwam ik terug aan, werd ik weer gepest, ging ik eten uit emotie om mijn verdriet niet bij iemand anders neer te hoeven leggen, kwam ik nog meer aan en ging dit cirkeltje weer rond.
Er staat dus ook 'op relatief korte termijn gewicht verliezen'. Tja, dat is het ook precies : op de korte termijn. Daar blijft het ook bij. Geen succes wat mij betreft.
Het Sonja Bakker dieet op de lange termijn
Op de lange termijn is het van belang om zelf te zorgen voor een aanpassing van het eetpatroon en de beweging die je maakt. Het Sonja Bakker dieet zorgt ervoor dat je effectief gewicht kunt verliezen en zorgt er met het boek ‘Bereik en behoud je ideale gewicht’ daarnaast voor dat je ook op de lange termijn aan je figuur kunt werken. Het is echter wel van belang om daarnaast zelf de discipline op te brengen om hiermee door te gaan. Probeer onder andere uit te zoeken welke voedingsmiddelen veel of juist weinig calorieën bevatten, zodat je daar rekening mee kunt houden tijdens het doen van de boodschappen. Het is geen dieet maar een levenswijze! Ook de variatie is een onderdeel van het succes van het dieet.
'Het is van belang dat je zelf de discipline opbrengt om hiermee door te gaan.' Ja, heel makkelijk. Vertel dat maar aan een meisje van tien jaar oud. Ik was me pas net bewust van het feit dat ik er niet uitzag zoals het 'hoorde' en volgde braaf wat er geschreven stond. Zonder dit boek had ik geen leidraad, geen dieet. Daarnaast had ik geen inzicht in voeding. Tenminste, ik wist er wel wat van, maar niets over de diepgang en details voor je gezondheid. Ik was eigenlijk nog te jong om me daarmee bezig te houden. Mijn moeder was degene die hierin het voortouw nam en ervoor zorgde dat ik mijn gezonde portie dagelijks binnen kreeg. Natuurlijk mochten ik en mijn broer af en toe wel eens chips of siroop als we uit school kwamen. Maar alles wat wij kregen, werd in de regel door mijn moeder bepaald. Het is eigenlijk ook heel normaal, als ik hierop terug kijk, dat ik nog niet bezig was met calorieën tellen of e-nummers. Ik beleefde meer plezier aan het spelen met de buurtkinderen, knikkeren op het schoolplein, het ruilen van Diddle plaatjes en hutten bouwen. Dat zou elk kind van die leeftijd toch beter kunnen doen in plaats van zich al zorgen maken over de grote boze wereld? (behalve die Diddle plaatjes dan, want volgens mij bestaat dat helemaal niet meer.)
'Probeer uit te zoeken welke voedingsmiddelen veel of juist weinig kcal bevatten.' Dit is wat mij betreft echt de grootste onzin, want op deze manier zeg je eigenlijk dat producten met meer calorieën ongezond zijn en dat voeding met weinig calorieën altijd een betere keuze is. Terwijl dat bij lange na niet het geval is. Als ik nu bijvoorbeeld avocado wil eten, zou dat niet mogen, omdat het een groentesoort is die rijker is aan calorieën. Ga je verder kijken naar de voedingsstoffen en gezonde vetten die erin zitten, heb je er veel meer aan dan een blaadje sla. Nog zo'n voorbeeld is Optimel yoghurt en kwark. Heel leuk, er zitten zoetstoffen in en voor een keer is het echt niet erg om dit te nemen. Maar, wil je je focussen op je gezondheid en werkelijk iets nuttigs voor je lijf nemen, kun je beter normale kwark of sojakwark of -yoghurt nemen. Veel calorieën is niet per definitie slecht en weinig calorieën is zeker niet altijd gezond of beter voor je lichaam.
Het voordeel van Sonja Bakker dieet
Het grote voordeel van het Sonja Bakker dieet is dat je kiest voor een dieetvorm waarmee je relatief weinig calorieën binnenkrijgt. Dit is een bekende manier om relatief snel af te vallen, op een gezonde manier. Bovendien sluit het dieet op een mooie manier aan bij de bekende Schijf van Vijf, die ervoor zorgt dat we op een gezonde en gevarieerde manier eten. Je zult veel gevarieerd eten en daarbij voldoende aandacht besteden aan groente tijdens het Sonja Bakker dieet, terwijl je de hoeveelheid vet in je eten juist terug kunt brengen.
Ik snap niet dat er in één lap tekst wordt beschreven dat te weinig calorieën binnen krijgen een snelle en gezonde manier zijn om af te vallen. Te weinig calorieën binnen krijgen is inderdaad een manier om af te vallen, maar dat betekent niet meteen dat het gezond is. Allereerst heeft iedereen een andere bouw, energiebehoefte en dus ook een andere vorm van 'calorietekort' nodig wanneer die op dieet gaat. In boeken staat vaak een enkel menu, maar op wie zijn lichaam is dat eigenlijk gebaseerd? Je kunt wel weinig eten, maar het is niet gezond om bepaalde voedingsstoffen te schrappen. Daarnaast staat er geschreven dat je gevarieerd gaat eten met een grotere focus op groente, maar wel het bestanddeel vetten zoveel mogelijk gaat vermijden. Is je eetpatroon dan wel zo gevarieerd? Horen bepaalde essentiële vetten daar niet gewoon bij?
Als ik kijk naar mijn eetpatroon op het moment dat ik op dieet moest, was het bij lange na niet wat ik nodig had. Ik was zwaarder, maar ik was ook vroeg in ontwikkeling en zou al snel een groeispurt krijgen. Dat is nooit gebeurd, want voor die tijd is het dieet overgegaan in het emotie-eten vanwege het pesten. Het aankomen in gewicht ging hierdoor snel, waarna ik op de middelbare school anorexia ontwikkelde en alle systemen in mijn lichaam stop zette. Door mijn ogen zie ik het niet als relevant om kinderen op jonge leeftijd al op een dieet te zetten. Ik zou je als ouder aanraden om niet direct in paniek te raken als je kind wat zwaarder is dan gemiddeld. Wie weet is hij/zij, net als ik, vroeg in ontwikkeling, komt die groeispurt en is alles daarna weer in balans. Zonde om je zorgen te maken om iets wat tijd en aandacht nodig heeft en misschien vanzelf wel goed komt. Mocht dat niet zo zijn, kun je altijd later nog in gesprek gaan en is het naar mijn mening nog vele malen belangrijker of diegene zelf wel op dieet wilt. Hoe zit hij/zij in zijn vel, zijn er nadelen, belemmeringen of pesterijen die meespelen en is het dan niet eerst nodig om psychologische hulp in te schakelen in plaats van iemand zijn lichaam direct als oorzaak te stellen voor wat er speelt? Kinderen zijn heel beïnvloedbaar en als volwassene merk ik dat het vaak onderschat wordt hoe alert we zijn als we zo jong zijn. Het is niet dat je, wanneer je jonger bent, niet op kunt letten, slim bent of zaken kunt onthouden.
Het heeft mijn leven beïnvloedt, duidelijk gemaakt dat ik niet thuishoorde in mijn eigen familie. Ik zag er niet goed uit, niet zoals het hoorde, en mijn lichaam was de boosdoener. Uiteindelijk heeft het hele SonjaBakker-dieet me nergens gebracht, ben ik later enkel meer aangekomen dan dat ik voor het dieet woog en heeft de mening en het oordeel van anderen er uiteindelijk voor gezorgd dat ik streng ben geweest, alles schrapte uit mijn voedingspatroon en anorexia ontwikkelde.

Alhoewel ik er zeker van ben dat het voor Sonja Bakker zelf altijd met de beste bedoelingen is geweest om mensen van advies te voorzien, is het naar mijn mening niet van positieve invloed om kinderen zo jong al op een dieet te zetten. Zeker niet om hen op die leeftijd al in te prenten dat producten die veel calorieën bevatten slecht zijn en dat weinig energie goed is. Een kind mag nog kind zijn, onbezorgd leven en zijn ouders voor zich laten bepalen wat er gegeten wordt. Ik vind het daarom belangrijker dat ouders het voortouw nemen en gezonde voeding verzorgen voor hun kinderen en misschien juist op dat vlak voorlichting krijgen in plaats van dat je kinderen al met hun volle bewustzijn laat weten hoe de maatschappij denkt over hoe iemand eruit hoort te zien.
Het dieet heeft op mij een negatieve impact gehad, zonder het beloofde resultaat en bracht me meer onzekerheid dan voordat ik op mijn voeding moest letten. De ontwikkeling van mijn lichaam ging, doordat ik anorexia ontwikkelde, niet verder. Ik stopte met groeien, werd niet meer ongesteld , verloor haar, had het altijd koud, keek bij alles wat ik at eerst naar de calorieën, telde de hoeveelheid vetten en ontwikkelde een immense angst voor eten in het algemeen. Een goed initiatief met de beste bedoelingen heeft op iedereen een andere uitwerking. Maar, ik heb het moeten letten op mijn voeding en het realiseren dat ik niet in deze wereld thuis hoor zoals ik ben, niet als plezierig ervaren.
I don't diet
I just eat
According to my goals
Reactie plaatsen
Reacties